23/10 MEZMURLAR 110-118

[tr] Mezmurlar 110-118

^110:1 RAB efendime:
‹‹Ben düşmanlarını ayaklarının altına serinceye dekfü
Sağımda otur›› diyor. ‹‹Ayaklarına tabure yapıncaya dek››.
² RAB Siyondan uzatacak kudret asanı,
Düşmanlarının ortasında egemenlik sür!
³ Savaşacağın gün
Gönüllü gidecek askerlerin.
Seherin bağrından doğan çiy gibi
Kutsal giysiler içinde
Sana gelecek gençlerin.
⁴ RAB ant içti, kararından dönmez:
‹‹Melkisedek düzeni uyarınca
Sonsuza dek kâhinsin sen!›› dedi.
⁵ Rab senin sağındadır,
Kralları ezecek öfkelendiği gün.
⁶ Ulusları yargılayacak, ortalığı cesetler dolduracak,
Dünyanın dört bucağında başları ezecek.
⁷ Yol kenarındaki dereden su içecek;
Bu yüzden başını dik tutacak.
^111:1 Övgüler sunun RABbe! Doğru insanların toplantısında,
Topluluk içinde,
Bütün yüreğimle RABbe şükredeceğim.
² RABbin işleri büyüktür,
Onlardan zevk alanlar hep onları düşünür.
³ Onun yaptıkları yüce ve görkemlidir,
Doğruluğu sonsuza dek sürer.
⁴ RAB unutulmayacak harikalar yaptı,
O sevecen ve lütfedendir.
⁵ Kendisinden korkanları besler,
Antlaşmasını sonsuza dek anımsar.
⁶ Ulusların topraklarını kendi halkına vermekle
Gösterdi onlara işlerinin gücünü.
⁷ Yaptığı her işte sadık ve adildir,
Bütün koşulları güvenilirdir;
⁸ Sonsuza dek sürer,
Sadakat ve doğrulukla yapılır.
⁹ O halkının kurtuluşunu sağladı,
Antlaşmasını sonsuza dek geçerli kıldı.
Adı kutsal ve müthiştir.
¹⁰ Bilgeliğin temeli RAB korkusudur,
O'nun kurallarını yerine getiren herkes
Sağduyu sahibi olur.
O'na sonsuza dek övgü sunulur!
^112:1 Övgüler sunun RABbe! Ne mutlu RABden korkan insana,
Onun buyruklarından büyük zevk alana!
² Soyu yeryüzünde güç kazanacak,
Doğruların kuşağı kutsanacak.
³ Bolluk ve zenginlik eksilmez evinden,
Sonsuza dek sürer doğruluğu.
⁴ Karanlıkta ışık doğar dürüstler için,
Lütfeden, sevecen, doğru insanlar için.
⁵ Ne mutlu eli açık olan, ödünç veren,
İşlerini adaletle yürüten insana!
⁶ Asla sarsılmaz,
Sonsuza dek anılır doğru insan.
⁷ Kötü haberden korkmaz,
Yüreği sarsılmaz, RABbe güvenir.
⁸ Gözü pektir, korku nedir bilmez,
Sonunda düşmanlarının yenilgisini görür.
⁹ Armağanlar dağıttı, yoksullara verdi;
Doğruluğu sonsuza dek kalıcıdır,
Gücü ve saygınlığı artar.
¹⁰ Kötü kişi bunu görünce kudurur,
Dişlerini gıcırdatır, kendi kendini yer, bitirir.
Kötülerin dileği boşa çıkar.
^113:1 Övgüler sunun RABbe! Övgüler sunun, ey RABbin kulları,
RABbin adına övgüler sunun!
² Şimdiden sonsuza dek
RABbin adına şükürler olsun!
³ Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar
RABbin adına övgüler sunulmalı!
⁴ RAB bütün uluslara egemendir,
Görkemi gökleri aşar.
⁵ Var mı Tanrımız RAB gibi,
Yücelerde oturan,
⁶ Göklerde ve yeryüzünde olanlara
Bakmak için eğilen?
⁷ Düşkünü yerden kaldırır,
Yoksulu çöplükten çıkarır;
⁸ Soylularla,
Halkının soylularıyla birlikte oturtsun diye.
⁹ Kısır kadını evde oturtur,
Çocuk sahibi mutlu bir anne kılar. RAB'be övgüler sunun!
^114:1 İsrail Mısırdan çıktığında,
Yakupun soyu yabancı dil konuşan bir halktan ayrıldığında,
² Yahuda Rabbin kutsal yeri oldu,
İsrail de Onun krallığı.
³ Deniz olanı görüp geri çekildi,
Şeria Irmağı tersine aktı.
⁴ Dağlar koç gibi,
Tepeler kuzu gibi sıçradı.
⁵ Ey deniz, sana ne oldu da kaçtın?
Ey Şeria, neden tersine aktın?
⁶ Ey dağlar, niçin koç gibi,
Ey tepeler, niçin kuzu gibi sıçradınız?
⁷ Titre, ey yeryüzü,
Kayayı havuza,
Çakmaktaşını pınara çeviren Rab'bin önünde,
Yakup'un Tanrısı'nın huzurunda.
^115:1 Bizi değil, ya RAB, bizi değil,
Sevgin ve sadakatin uğruna,
Kendi adını yücelt!
² Niçin uluslar:
‹‹Hani, nerede onların Tanrısı?›› desin.
³ Bizim Tanrımız göklerdedir,
Ne isterse yapar.
⁴ Oysa onların putları altın ve gümüşten yapılmış,
İnsan elinin eseridir.
⁵ Ağızları var, konuşmazlar,
Gözleri var, görmezler,
⁶ Kulakları var, duymazlar,
Burunları var, koku almazlar,
⁷ Elleri var, hissetmezler,
Ayakları var, yürümezler,
Boğazlarından ses çıkmaz.
⁸ Onları yapan, onlara güvenen herkes
Onlar gibi olacak!
⁹ Ey İsrail halkı, RABbe güven,
Odur yardımcınız ve kalkanınız!
¹⁰ Ey Harun soyu, RABbe güven,
Odur yardımcınız ve kalkanınız!
¹¹ Ey RABden korkanlar, RABbe güvenin,
Odur yardımcınız ve kalkanınız!
¹² RAB bizi anımsayıp kutsayacak,
İsrail halkını,
Harun soyunu kutsayacak.
¹³ Küçük, büyük,
Kendisinden korkan herkesi kutsayacak.
¹⁴ RAB sizi,
Sizi ve çocuklarınızı çoğaltsın!
¹⁵ Yeri göğü yaratan RAB
Sizleri kutsasın.
¹⁶ Göklerin öteleri RABbindir,
Ama yeryüzünü insanlara vermiştir.
¹⁷ Ölüler, sessizlik diyarına inenler,
RABbe övgüler sunmaz;
¹⁸ Biziz RAB'bi öven,
Şimdiden sonsuza dek. RAB'be övgüler sunun!
^116:1 RABbi seviyorum,
Çünkü O feryadımı duyar.
² Bana kulak verdiği için,
Yaşadığım sürece Ona sesleneceğim.
³ Ölüm iplerine dolaşmıştım,
Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı,
Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.
⁴ O zaman RABbi adıyla çağırdım,
‹‹Aman, ya RAB, kurtar canımı!›› dedim.
⁵ RAB lütufkâr ve adildir,
Sevecendir Tanrımız.
⁶ RAB saf insanları korur,
Tükendiğim zaman beni kurtardı.
⁷ Ey canım, yine huzura kavuş,
Çünkü RAB sana iyilik etti.
⁸ Sen, ya RAB, canımı ölümden,
Gözlerimi yaştan,
Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.
⁹ Yaşayanların diyarında,
RABbin huzurunda yürüyeceğim.
¹⁰ İman ettim,
‹‹Büyük acı çekiyorum›› dediğim zaman bile. bile›› ya da ‹‹İman ettim, bu nedenle konuştum. Büyük acı çekiyorum›› (bkz. 2Ko.4:13).
¹¹ Şaşkınlık içinde,
‹‹Bütün insanlar yalancı›› dedim.
¹² Ne karşılık verebilirim RABbe,
Bana yaptığı onca iyilik için?
¹³ Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp
RABbi adıyla çağıracağım.
¹⁴ Bütün halkının önünde,
RABbe adadıklarımı yerine getireceğim.
¹⁵ RABbin gözünde değerlidir
Sadık kullarının ölümü.
¹⁶ Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum;
Kulun, hizmetçinin oğluyum,
Sen çözdün bağlarımı.
¹⁷ Ya RAB, seni adınla çağırıp
Şükran kurbanı sunacağım.
¹⁸ RABbe adadıklarımı yerine getireceğim
Bütün halkının önünde,
¹⁹ RAB'bin Tapınağı'nın avlularında,
Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB'be övgüler sunun!
^117:1 Ey bütün uluslar, RABbe övgüler sunun!
Ey bütün halklar, Onu yüceltin!
² Çünkü bize beslediği sevgi büyüktür,
RAB'bin sadakati sonsuza dek sürer. RAB'be övgüler sunun!
^118:1 RABbe şükredin, çünkü O iyidir,
Sevgisi sonsuzdur.
² ‹‹Sonsuzdur sevgisi!›› desin İsrail halkı.
³ ‹‹Sonsuzdur sevgisi!›› desin Harunun soyu.
⁴ ‹‹Sonsuzdur sevgisi!›› desin RABden korkanlar.
⁵ Sıkıntı içinde RABbe seslendim;
Yanıtladı, rahata kavuşturdu beni.
⁶ RAB benden yana, korkmam;
İnsan bana ne yapabilir?
⁷ RAB benden yana, benim yardımcım,
Benden nefret edenlerin sonuna zaferle bakacağım.
⁸ RABbe sığınmak
İnsana güvenmekten iyidir.
⁹ RABbe sığınmak
Soylulara güvenmekten iyidir.
¹⁰ Bütün uluslar beni kuşattı,
RABbin adıyla püskürttüm onları.
¹¹ Kuşattılar, sardılar beni,
RABbin adıyla püskürttüm onları.
¹² Arılar gibi sardılar beni,
Ama diken ateşi gibi sönüverdiler;
RABbin adıyla püskürttüm onları.
¹³ İtilip kakıldım, düşmek üzereydim,
Ama RAB yardım etti bana. metin ‹‹Beni itip kaktın››.
¹⁴ RAB gücüm ve ezgimdir,
O kurtardı beni.
¹⁵ Sevinç ve zafer çığlıkları
Çınlıyor doğruların çadırlarında:
‹‹RABbin sağ eli güçlü işler yapar!
¹⁶ RABbin sağ eli üstündür,
RABbin sağ eli güçlü işler yapar!››
¹⁷ Ölmeyecek, yaşayacağım,
RABbin yaptıklarını duyuracağım.
¹⁸ RAB beni şiddetle yola getirdi,
Ama ölüme terk etmedi.
¹⁹ Açın bana adalet kapılarını,
Girip RABbe şükredeyim.
²⁰ İşte budur RABbin kapısı!
Doğrular girebilir oradan.
²¹ Sana şükrederim, çünkü bana yanıt verdin,
Kurtarıcım oldun.
²² Yapıcıların reddettiği taş,
Köşenin baş taşı oldu.
²³ RABbin işidir bu,
Gözümüzde harika bir iş!
²⁴ Bugün RABbin yarattığı gündür,
Onun için sevinip coşalım!
²⁵ Ne olur, ya RAB, kurtar bizi,
Ne olur, başarılı kıl bizi!
²⁶ Kutsansın RABbin adıyla gelen!
Kutsuyoruz sizi RABbin evinden.
²⁷ RAB Tanrıdır, aydınlattı bizi.
İplerle bağlayın bayram kurbanını,
İlerleyin sunağın boynuzlarına kadar. dallarla bayramı kutlayın››.
²⁸ Tanrım sensin, şükrederim sana,
Tanrım sensin, yüceltirim seni.
²⁹ RAB'be şükredin, çünkü O iyidir,
Sevgisi sonsuzdur.

---